In september mochten wij een bijzonder katje opvangen om te socialiseren. Een mooi mannetje in glanzend zwarte smoking met een mooie spierwitte kraag en deftige witte handschoentjes en sokjes. Hij kwam dan wel van de straat, maar was purrfect gekleed voor een optreden in de opera, want zingen kon hij! De 1e week genoten wij dag en nacht van de aria’s van het arme dier, maar met zijn longinhoud zat het goed.
Na een tijdje konden wij de kleine knapperd aaien en aan zijn buikje kriebelen! Hij genoot heerlijk, rollend in zijn mandje met zijn fel ronkende motortje dat al aansloeg wanneer je hem aankeek. De socialisatie kooi met zijn mandje, krabpaaltje en kattenbak, stond inmiddels wijd open en het was wachten tot hij eruit sprong om de wereld te verkennen. Pas na een paar weken durfde hij die sprong te wagen en het was een traumatisch voor het hazenhartje; hij schreeuwde en
liep tegen de muren op zo ontzettend bang was hij, het was . Na een tijdje kon ik hem benaderen en weer terugzetten in zijn veilige mandje waar hij aangeslagen voor zich uit keek. De dagen daarna werd hij weer zijn lieve, vrolijke zelf en spinde en speelde erop los maar hij bleef op zijn veilige plek.
Om te voorkomen dat hij tot zijn 40ste hier op kamers zou verblijven, kwam er een sociaal kitten logeren om hem te laten zien dat de wereld in de kamer niet eng was en dat je er leuk met van alles kon spelen en lekker rondrennen! Helaas had dit averechts effect en het kleine vriendje ging weer terug naar zijn eigen huis. Maar wat nu Muppie, bang voor de wereld en dol op mensen, die zet je niet op een buitenplek en op een kamertje is geen leven.
Met kleine stapjes werd Muppet verleid om zijn pootjes buiten de kooi te zetten. En jawel, na paar dagen stak hij zijn kopje buiten de kooi en durfde rond te kijken en weer een paar dagen later stonden de 2 voorpootjes op de tafel waar de kooi opstond. Totdat hij reikhalzend met zijn voorpootjes het lekkers op de hoek van mijn bureau probeerde te pakken en na een paar dagen gezellig tegen mij aan kwam zitten. Alleen de vloer bleef van lava, totdat hij na een paar weken de grote sprong waagde achter een propje aan. Hij leek te schrikken en weer in paniek te raken, maar omdat ik hem af kon leiden keek hij naar zijn kooi en sprong er zelf, zonder paniek, weer in. Wat een overwinning voor hem en wat een opluchting!
Daarna ging het snel en kon Muppie op zoek naar eigen personeel; om hem te laten wennen is zij verschillende keren op bezoek geweest. En wat doet hij het goed, dankzij de liefde en het geduld van de eigenaresse loopt hij nu fier met zijn staartje omhoog en is hij eindelijk begonnen aan zijn leven!
Ik ben mij er van bewust dat er vreselijke dingen gebeuren op deze aarde en ik hoop op vrede en voorspoed voor iedereen. Wanneer mensen zich ergens met liefde voor inzetten en op welke schaal dan ook, is er veel mogelijk. Met liefde en geduld wordt de wereld in ieder geval een klein beetje mooier en dat is toch wel een fijne kerstgedachte
Fijne feestdagen toegewenst, ook namens Puk en Pluis
Liefs
Anja
Recente reacties