Aan de manier waarop je een kat gras ziet eten, zie je meteen dat het een echte carnivoor is. Zijn gebit is gemaakt om een prooi te verscheuren en niet om planten te kauwen. Toch zie je een kat wel gras eten. Zelfs bij 1/3 van de wilde katten tref je gras en andere plantaardige bestanddelen aan in de ontlasting en maaginhoud. Dit komt omdat de prooidieren van katten voornamelijk uit vegetariërs bestaan. Wanneer een kat een muis doodt en opeet, wordt de plantaardige maaginhoud van de prooi automatisch onderdeel van zijn menu. Het spijsverteringssysteem van katten kan maar een kleine hoeveelheid plantaardig voedsel verteren, grote hoeveelheden veroorzaken braken en diarree. Het gras in de maagjes van de prooidieren is al gedeeltelijk verteerd, daardoor hebben katten daar geen last van. Omdat het maag-darmstelsel van katten niet is gemaakt om vers gras te verteren en het gras onverteerd blijft, gaat het irriteren. Hierdoor braakt de kat en is zij meteen van haarballen verlost. Het consumeren van gras bij maagdarm klachten is mogelijk aangeleerd gedrag, een soort zelfmedicatie. Dierenartsen aan de Universiteit van Californië hebben dit onderzocht en eigenaren schriftelijk ondervraagd over de gewoonten van hun huisdieren m.b.t. gras en planten eten. De meeste katten uit het onderzoek vertonen geen tekenen van ziekte voorafgaand aan het eten van planten en braakten ook niet altijd na het nuttigen ervan. Er wordt ook aangenomen dat katten gras eten om de spijsvertering te stimuleren en om een beetje van deze voedingsstof binnen te krijgen als aanvulling op het vleesdieet. Deze voedingsstof heet foliumzuur, dat is een vitamine welke een belangrijke rol speelt bij de aanmaak van hemoglobine. Hemoglobine is aanwezig in de rode bloedlichaampjes en zorgt o.a. voor het transport van o.a. zuurstof in het lichaam. Gebrek aan foliumzuur kan leiden tot bloedarmoede en beperking van de groei.
Wanneer een dier echt ziek is en gras blijft eten, raakt het teveel vocht kwijt en verslechterd zijn gezondheidstoestand. Ook kan het voorkomen dat een harde grasstengel in de keel of neus blijft steken. Een bezoek aan de dierenarts is in bovenstaande gevallen raadzaam. Er zijn binnenkatten die dwangmatig veel gras of planten eten en maar blijven overgeven. Overleg met de dierenarts en geef het dier geen onbeperkte toegang tot gras (of planten) maar beperk het tot eenmaal per week. Zorg ook voor een stimulerende omgeving, zodat verveling geen kans krijgt. Als omgevingsverrijking voor binnenkatten kan je een klein kruidentuintje in een pot te maken. Hierin zet je dan geurige kruiden zoals kattenkruid, mint, tijm, lavendel, peterselie en wat kattengras. Verder is het misschien een idee om af en toe een vijvertje te maken door een schaal te vullen met water en daarin bijv. een blaadje basilicum of een pingpongballetje te laten drijven. Vooral op een balkon werkt dit goed wanneer de wind de voorwerpen als bootjes over het water laat “varen”. Alles wat beweegt trekt immers de aandacht van de kat.
Anja Terlouw, 25 mei 2015
Recente reacties